محققان دانشگاه کالیفرنیا، به تازگی اعلام کردند نوشیدن آب لوله کشی، آب شهر یا آب شیر حاوی لیتیوم در دوران بارداری می‌تواند خطر ابتلا به اوتیسم را برای کودکان افزایش دهد. یافته‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد فرزندان زنان بارداری که آب لوله کشی حاوی سطوح بالای لیتیوم می‌نوشند، بیشتر در معرض ابتلا به اوتیسم هستند.
اوتیسم با مشکلات در تعامل اجتماعی، ارتباطات و رفتار مشخص می‌شود و علایق محدودی از خود نشان می‌دهند و رفتار‌های تکراری دارند. آوریل (اواسط فروردین) ماه آگاهی از اوتیسم است.
محققان می‌گویند این یکی از اولین مطالعاتی است که لیتیوم طبیعی موجود در آب را به عنوان یک عامل خطرناک برای اوتیسم شناسایی می‌کند. لیتیوم از خاک و سنگ‌ها وارد آب آشامیدنی می‌شود، اما میزان آن ممکن است در آینده به خاطر زباله‌های باتری‌های لیتیومی که به درستی دفع نمی‌شوند، افزایش یابد.
محققان تصمیم گرفتند از داده‌های به دست آمده از دانمارک استفاده کنند، زیرا دانمارک کشوری است که کمترین میزان مصرف آب بطری بسته‌بندی شده را در اروپا دارد و این به آن معنا است که بیشتر جمعیت آن از آب لوله‌کشی می‌نوشند. دانمارک همچنین دارای یک سیستم قوی برای اندازه‌گیری فلزات کمیاب و سایر آلاینده‌ها در منبع آب خود است. لیتیوم در میان چندین فلز طبیعی است که معمولاً در منابع آب یافت می‌شود.
محققان آمریکایی میزان لیتیوم موجود در منابع آب دانمارک را در مقایسه با سایر کشور‌ها در محدوده «کم تا متوسط» تخمین زدند. نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش سطح لیتیوم در منابع آب، خطر ابتلا به اوتیسم در کودکان افزایش می‌یابد. هنگام مقایسه مناطقی که کمترین سطح لیتیوم ثبت شده را داشتند با مناطقی که سطوح لیتیوم بالاتری داشتند، محققان مشاهده کردند که خطر ابتلا به اوتیسم پس از مصرف آب حاوی لیتیوم در کودکان بین ۲۴ تا ۲۶ درصد افزایش می‌یابد.
علاوه بر این، آن‌ها دریافتند که ارتباط بین سطح لیتیوم و خطر ابتلا به اوتیسم برای افرادی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند در مقایسه با شهر‌های کوچکتر و مناطق روستایی کمی بیشتر است.
«بیت ریتز» استاد نورولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: هر گونه آلودگی آب آشامیدنی که ممکن است بر مغز انسان در حال رشد تأثیر بگذارد، باید دقیق بررسی شود. در آینده، منابع انسانی لیتیوم در آب ممکن است به دلیل استفاده از باتری لیتیومی و دفع آن در محل‌های دفن زباله با پتانسیل آلودگی آب‌های زیرزمینی، گسترده‌تر شوند.
به دلیل اثرات تثبیت کننده لیتیوم روی خلق و خوی، برخی از ترکیبات لیتیوم برای سال‌ها به طور گسترده‌ای به عنوان درمانی برای افسردگی و اختلالات دوقطبی استفاده می‌شود. پروفسور ریتز که تحقیقاتش بر چگونگی تأثیر قرار گرفتن در معرض محیط بر اختلالات رشد عصبی و بیماری‌های عصبی متمرکز است، می‌گوید پس از دریافت تحقیقات کمی در مورد چگونگی تأثیر لیتیوم بر رشد مغز در انسان، تصمیم گرفت تا ارتباط احتمالی بین لیتیوم و اوتیسم را بررسی کند. او دریافت که برخی تحقیقات تجربی نشان داد که لیتیوم می‌تواند بر یک مسیر مولکولی مهم درگیر در رشد عصبی و اوتیسم تأثیر بگذارد. وی در ادامه افزود: «آب بطری لزوماً راه حل نیست. بسیاری از آب‌های بسته بندی شده نیز آزمایش نمی‌شوند. برخی از آب‌های بطری‌شده فقط از منابع آب آشامیدنی معمولی پر می‌شود.»