آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا بسیاری از خواب های خود را فراموش می کنیم؟ بررسی ها نشان می دهند که مجموعه خاصی از نورون ها در طول خواب REM، کنترل می کنند که آیا مغز اطلاعات جدید را پس از خواب به خاطر می آورد یا خیر.
زمانی که می خوابیم، مغز ما چهار مرحله را پشت سر می گذارد. مرحله اول شامل انتقال از بیداری به خواب است؛ زمانی که بدن از ریتم روزانه خود آرام تر می شود. مرحله دوم یا < خواب غیر REM > شامل خواب سبک است. مرحله سوم خواب عمیق تر است و نوع استراحت عمیقی را که فرد برای احساس شادابی در صبح نیاز دارد فراهم می کند. در نهایت با حرکت سریع چشم و ضربان قلب بالا، اندام ها بی حرکت شده و امواج مغزی بیدار می شوند. این جاست که رویا دیدن شروع می گردد و مرحله خواب REM نامیده می شود.
در حالی که بسیاری می گویند < خواب به مغز کمک می کند تا خاطرات جدید را ذخیره کند >، اما این احتمال وجود دارد که خواب مخصوصا خواب REM باعث شود مغز به طور فعال خاطراتی را حذف کند یا اطلاعات اضافی را فراموش کند. علاوه بر این، مطالعات اخیر روی موش ها نشان داده است که در طول خواب مغز به طور انتخابی اتصالات سیناپسی ایجاد شده بین نورون های دخیل در انواع خاصی از یادگیری را قطع می کند.
سلول های MCH (هورمون ملاتونین) در طول خواب REM فعال هستند. دانشمندان حدس می زنند که این سلول ها ممکن است به مغز در ذخیره خاطرات کمک کنند. برای ارزیابی این ایده، محققان در آزمایش هایی از ابزارهای ژنتیکی مختلفی برای روشن و خاموش کرن نورون های MCH موش ها استفاده کردند. آن ها در کمال تعجب دریافتند که روشن کردن سلول های MCH در حین خواب، ذخیره اطلاعات را بدتر می کند؛ در حالی که خاموش کردن سلول ها باعث بهبود ایجاد حافظه می شود. نورون های MCH منحصرا این نقش را در طول خواب REM بازی می کنند. هنگامی که نورون های MCH در طول خواب REM خاموش شدند، موش ها در تست های حافظه عملکرد بهتری داشتند. در مقابل، خاموش کردن این نورون ها در حالی که موش ها بیدار یا در سایر حالت های خواب بودند، هیچ تاثیری بر ایجاد حافظه نداشت.
این نتایج نشان می دهد که نورون های MCH به مغز کمک می کنند تا اطلاعات جدید و احتمالا بی اهمیت را به طور فعال فراموش کند. از آن جایی که تصور می شود رویاها عمدتا در طول خواب REM رخ می دهند، در مرحله ای از خواب زمانی که سلول های MCH روشن می شوند، ممکن است مانع از ذخیره محتوای رویا در هیپوکامپ شوند. در نتیجه رویا به سرعت فراموش می شود.
در آینده، محققان قصد دارند بررسی کنند که آیا این مسیر جدید در اختلالات خواب و حافظه نقش دارد یا خیر. همچنین درک نقش خواب در فراموشی ممکن است به محققان کمک کند تا طیف گسترده ای از بیماری های مرتبط با حافظه مانند < اختلال استرس پس از سانحه> و < آلزایمر> را بهتر درک کنند. این مطالعات شواهدی را ارائه می دهند که نشان می دهند خواب REM ممکن است در نحوه تصمیم گیری مغز برای ذخیره سازی یا خذف خاطرات نیز نقش داشته باشد.