استانداردهای آب آشامیدنی ، شامل دو دسته استاندارد میکروبی و فیزیکی ، شیمیایی آب می شوند. که استاندارد شماره ۱۰۱۱ سازمان ملی استاندارد مربوط به شرایط میکروبی آب از جمله وجود کلی فرم های آلاینده آب است. و استاندارد شماره ۱۰۵۳ سازمان ملی استاندارد مربوط به شرایط شیمیایی و فیزیکی آب است.
با توجه به مطالعات انجام شده، شاخص های در نظر گرفته شده با توجه آزمایش آب پارک های آبی : شاخص های میکروبی، جلبـک، ،pH ، اکسیژن محلول و شاخص های توصیفی مثل بو، مزه، جامدات و مواد شناور، روغن و گیاهان مزاحم هستند. شاخص های میکروبی که به طور معمول در کشورهای دیگر برای کیفیت آب تفرجی پیشنهاد شده است، شـاخص هـای کلیفـرم کـل، کلیفرم مدفوعی، اشرشیاکلی و انتراکوکی میباشند که در چند سال اخیر دو مورد آخر یعنی اشرشیا و انتراکوکی بـیشتـر مـورد توجـه قرار گرفته اند. از آنجا که آزمایش های اندازه گیری این دو شاخص نسبت به کلیفرم کل و کلیفرم مدفوعی گران تـر بـوده و تجهیـزات آزمایشگاهی مربوط در تمامی مناطق کشور موجود نیستند
استاندارد EC آب آشامیدنی رابطه مستقیمی با مقدار TDS آب آشامیدنی دارد که مقدار آن را می توان کمتر از ۱۵۰۰میکرو زمینس بر سانتیمتر در نظر گرفت. البته این مقدار متغیر بوده و به سایر پارامتر های آب هم بستگی دارد . EC معادل Electrical Conductivity به معنای هدایت الکتریکی است.
آب علاوه بر آنکه یک ماده ضروری برای ادامه حیات است؛ نقش مهمی نیز در توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع دارد. این ماده حیاتی همواره مقادیری املاح؛ مواد معلق و گازهای محلول را بطور طبیعی و یا برخی از ترکیبات ویژه ناشی از فعالیت های صنعتی را به همراه خود دارد. وجود برخی از املاح در آب برای سلامتی انسان ضروری است ولی مقدار بیش از حد مجاز برخی از آنها سلامتی انسان را به خطر می اندازد.
استاندارد TDS آب آشامیدنی ، واژه های «جامدات»، «مواد معلق» و «مواد محلول» به عنوان معادل واژه های «باقی مانده»، «مواد صاف نشدنی»، و «مواد صاف شدنی» به کار می روند. جامدات، ذرات معلق یا مواد محلول موجود در آب با فاضلاب می توانند بر کیفیت آب تأثیر منفی بگذارند. آبهایی که میزان مواد محلول آنها بالاست عموماً طعم نامطلوبی داشته و استفاده از آن برای مصرف کننده ناخوشایند است. به همین دلیل مقدار 500 میلی گرم در لیتر از جامدات محلول برای آب های آشامیدنی مطلوب شناخته شده است. آبهایی که میزان املاح معدنی آنها بالاست در اکثر صنایع غیرقابل استفاده اند. آبهایی با ذرات معلق زیاد نیز از نظر ظاهر و مصارفی نظیر شستشو و استحمام نامناسبند. به منظور کنترل فرآیندهای تصفیه فیزیکی و بیولوژیکی فاضلاب و برای رعایت غلظت مجاز جامدات در پساب خروجی، اندازه گیری جامدات در فاضلاب ها اهمیت زیاد دارد.
رنگ آب آشامیدنی، در آبهای سطحی و زیر زمینی در نتیجه حضور مواد آلی طبیعی، بویژه مواد هیومیک موجودات آبزی ایجاد می شود. مواد هیومیک شامل اسیدهای هیومیک و فلوویک هستند که هر دو سبب رنگ زرد در آب می شوند، اسیدهای هیومیک سبب رنگ زرد بیشتری می شوند .حضور آهن تشکیل رنگ هیومات فریک محلول را تشدید می کند. ذرات معلق ، خاک ،آلگ ها ، و اکسیدهای آهن و منگنز یک رنگ ظاهری به آب می دهند و آنها باید قبل از اندازه گیری از آب جدا شوند. برای اندازه گیری رنگ آب آشامیدنی از دو روش اسپکتروفتو متری و روش مقایسه چشمی استفاده می شود.
گروه کلیفرم که شامل گونه هایی از باکتری های موجود در آب که متعلق به خانواده آنتروباکتریا سه ها هستند. تعریـف قدیمی از این گروه بر اساس باکتری شناسی علمی نبوده، بلکه مبتنی بر روش تخمیر لاکتوز است. بنابراین در رابطه با روش تخمیر، این گروه تحت عنوان باکتری های هوازی وبی هوازی اختیاری، گرم منفـی، بدون اسپور و میله ای شکل که در دمای 35 درجه سانتیگراد لاکتوز را ظرف 48 ساعت تخمیر و تولید گاز و اسید می کنند، تعریف می شوند.
به منظور اندازه گیری منیزیم در آب در تیتراسیون های کمپلکسومتری آمینو اسیدهای پلی کاربوکسیلیک از بهترین مواد در آنالیز به حساب می آیند کـه دقیق ترین و ارزان ترین آنها E.D.T.A است. جهت تشکیل کمپلکس با E.D.T.A نیاز به محیط قلیایی است کـه در واقع با افزودن بافر آمونیاکی این امر تحقق می یابد. در چنین محیط قلیایی با استفاده از اندیکاتور فلز قلیایی مناسب، می توان مقدار آن فلز را تعیین نمود.
به منظور اندازه گیری نیتریت در آب آشامیدنی که نیتریت از جمله ترکیبات آلاینده ازت است، باید نیتریت در آب را با روش کالری متری با تشکیل رنگ ارغوانی مایل به قرمز آزو در pH دو تا دو نیم در حضور محلول های دی آزو تایزد سولفانیل آمید و N –١نفتیل و اتیلن دی آمین دی هیدروکلراید تعیین مقدار شود. در روش اسپکتروفتومتری، نیتریت در رنج ١٠ -١٠٠٠ میکروگرم بر لیتر در ۵۴٣ نانومتر برحسب ازت یا نیتریت قابل اندازه گیری است.