فعالیت های انسانی و آلودگی معادن وقتی که به درستی مدیریت نشود، می‌تواند آثار مخربی بر محیط زیست داشته باشد. ضایعات، زباله‌های معدنی و فلزات سنگین و اغلب به نهرها و رودخانه‌ها راه پیدا می‌کنند و بیش از چهل درصد از حوضه‌های آبخیز را آلوده می‌کنند.
تیمی از محققان به سرپرستی “ناداک ریلس” یک بیوتکنولوژیست از شیلی، در واکنش به این مشکل روشی برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست کشف کرده اند. آن ها، نوع خاصی از باکتری‌های اکسترموفیل را شناسایی کرده اند که وقتی گرسنه هستند، میخ را می بلعند.
موجودات شدیددوست یا اکسترموفیل به گروهی از ارگانیسم‌ها گفته می‌شود که در محیط‌های شدید فیزیکی یا شیمیایی که عموماً انواع زیست در آنها ناممکن است، زندگی می‌کنند و هنگامیکه گرسنه می شوند برای تغذیه اقدامات عجیبی انجام می دهند.
ریلس و تیمش بر روی باکتری اکسید کننده آهن معروف به نام “لپتوسپیریلوم” تمرکز کردند که از یک چشمه آب گرم جدا شده بود.
نخستین آزمایش نشان داد دو ماه زمان لازم است تا یک اکسترموفیل گرسنه، میخی را نابود کند. آزمایشات بعدی پس از دو سال بررسی، افزایش قابل توجهی در سرعت تجزیه میخ نشان داد و دیده شد وقتی باکتری برای مدت طولانی تری در معرض گرسنگی قرار بگیرد می تواند تنها در مدت 3 روز یک میخ را ببلعد.
هنگامی که فرآیند تجزیه توسط باکتری کامل شد، آنچه باقی می‌ماند یک مایع مایل ب قرمز است که با نام “لیکسیویانت” شناخته می‌شود و دارای ویژگی شگفت انگیزی است.
به گفته محققان، این مایع می‌تواند بازیابی مس را در فرآیندی به نام هیدرومتالورژی بهبود ببخشد و استخراج مس از سنگ به روش سازگار با محیط زیست نسبت به روش شستشوی شیمیایی کنونی انجام شده و منجر به یک استخراج سبز و پاک می شود.
بنابراین،لپتوسپیریلوم علاوه بر اشتهای خوردن فلزات و کمک به پاکسازی صنعت آلاینده معدن، در بیولیچینگ صنعتی به معنی تبدیل فلزات به شکل محلول و اکسیداسیون زیستی و استخراج فلزات نیز قابل استفاده است. تست های شیمیایی و میکروبی نیز نشان داده اند این باکتری برای انسان و محیط زیست خطرناک نیست.