سلول های مصنوعـی بـه دسـته ای از ساختارهای مصنوعـی می گویند که در آن اجــزای فعـال بیولوژیکـی ماننـد پروتئین هـا، ژن هـا، آنزیم ها یا سایر ساختارهای سلولی در غشاهای مصنوعی کپسوله می شوند. پیشرفت های اخیر در زیست شناسی مصنوعـی، سـاخت ایـن سلول ها را به روش پایین به بالا امکان پذیر می کند.
درک طـرز عملکـرد موجـودات زنـده و حیـات یـک چـالـش علمـی بـزرگ اسـت؛ چـه برسـد بـه اسـتفاده ی ایـن دانـش برای بازسازی یک سلول زنده از مجموعه ای از قطعات.
چالش اصلی ساخت یک سلول مصنوعی، کنتـرل چرخـه ی سلولی و فرآیندهای رشد و متابولیسم آن است.
در دهه ۱۹۶۰، تومـاس چانگ میکروکپسـول هایی را ساخت که بعدهـا آن هـا را سلول های مصنوعـی نامیدنـد، زیـرا آن هـا محفظه هایـی بـه انـدازه سـلول ساخته شـده از مـواد مصنوعی بودنـد. ایـن سـلول ها شامل غشاهای بسیار نازک نایلـون، کلودیـون یـا پروتئیـن شـبکه ای بودند که ویژگی های
نیمـه تـراوای آن هـا باعـث انتشـار مولکول هـای کوچک در داخل و خارج سلول می شد.
ایـن سـلول ها انـدازه میکـرون بودنـد و حـاوی آنزیم هـا هموگلوبیـن، مـواد مغناطیسـی، جاذب هـا و پروتئین هـا بودنـد. سلول های مصنوعـی بعـدی از ابعـاد صـد میکرومتـری تـا نانومتـری متغیـر بـوده و می تواننـد میکروارگانیسم ها، واکسـن ها، ژن هـا، داروهـا، هورمون هـا و پپتیدها را حمل کنند.
گفتنـی اسـت، ایـن واقعیـت کـه باکتری هـای زنـده نمی تواننـد تفاوت بیـن سـلول های مصنوعی و غیرمصنوعی را تشخیص دهنـد بـه ایـن معنی است که ما می توانیـم سـلول های مصنوعی را بـه صـورت انبـوه بسازیم و از آن هـا بـرای تسهیل ارتباطات شبکه های گسترده و بسیار پیچیده از موجـودات استفاده کنیـم کـه معمولاً به تنهایی با هم ارتباط برقرار نمی کنند.
و برعکس ایـن فرآینـد نـیـز مـمـکـن اسـت: می تـوان از ایـن سـلول ها برای ایجاد اختلال در فعالیت باکتری های بیماری زا استفاده کرد.
تحقیقات ایـن حـوزه باعـث ایجـاد اختلاف نظـر، از جملـه منتقدان تعریـف مبهـم «حیـات مصنوعـی»، شـده اسـت. ایجاد یک واحـد اساسـی حیـات، مبرم تریـن نگرانی اخلاقی اسـت، اگرچـه گسترده ترین نگرانـی در مـورد سـلول های مصنوعـى تهدیـد بالقـوه آنهـا بـرای سـلامت انسـان و محیط زیست از طریق تکثیر کنترل نشده است.