اختر شناسان به کمک داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق شدند برای اولین بار ترکیبات شیمیایی ابرها و جو سیاره فراخورشیدی WASP-۱۰۷ b را مطالعه کنند.
اگرچه وجود ابر در جو سیارات فراخورشیدی پیش از این نیز کشف شده بود، این اولین بار است که ستاره شناسان ترکیبات شیمیایی این ابرها را تجزیه و تحلیل می‌کنند.
سیاره فراخورشیدی WASP-۱۰۷ b با جو کرکی و پرزی شکل خود و ابر‌هایی که از شن‌های سیلیکات ساخته شده‌اند، بیشتر شبیه دنیای فیلم‌های علمی-تخیلی است. اما WASP-۱۰۷ b در واقع یک سیاره فراخورشیدی در اندازه سیاره مشتری در فاصله ۲۰۰ سال نوری از زمین است که یکی از عجیب‌ترین جوهای کشف شده تا به امروز را دارد.
این سیاره فراخورشیدی نه تنها دارای ابر‌های متشکل از شن‌های سیلیکات و آب است بلکه ستاره شناسان همچنین از یافتن دی‌اکسید گوگرد در جو این سیاره شگفت زده شده‌اند. این ترکیب در زمین باعث ایجاد باران‌های اسیدی می‌شود.
به گفته کارشناسان نکته عجیب‌تر این است که تلسکوپ ناسا هیچ ردی از گاز گلخانه‌ای متان در این سیاره پیدا نکرده است. این موضوع از این جنبه قابل توجه است که WASP-۱۰۷ b یک سازوکار جذاب، اما ناشناخته برای حرکت گرما در جو پویای خود دارد. به گفته محققان موسسه ستاره شناسی «کو لوون» (KU Leuven) در هلند، این سیاره فراخورشیدی همچنین یک شبکه تشکیل ابر مشابه زمین دارد که البته به جای بارش باران، ذراتی از شن سیلیکات را بر این سیاره می‌ریزند. این یافته ها به کمک داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب ممکن شده که مجهز به یک ابزار فروسرخ میانی (MIRI) برای رصد سیارات فراخورشیدی است.
WASP-۱۰۷ b یک غول گازی گرم است که به دور یک ستاره خنک‌تر و کم چگال‌تر نسبت به خورشید می چرخد.